اثر اسید سالیسیلیک بر شاخص‌های جوانه‌زنی و تغییرات بیوشیمیایی بذر ریحان (Ocimum basilicu) تحت شرایط تنش شوری

تکنیک پیش تیمار بذر به‌عنوان عامل بهبود دهنده‌ جوانه‌زنی و استقرار تحت تنش‌های محیطی معرفی شده است. یکی از تأثیرات شوری در خاک، کاهش در رشد و نمو گیاهچه‌های سبز شده و تغییر در مراحل نموی گیاه در مزرعه‌ می‌باشد. به‌منظور بررسی اثر پیش تیمار بذر با اسید سالیسیلیک بر شاخص‌های جوانه‌زنی و فعالیت آنزیم‌های کاتالاز و آسکوربات پرواکسیداز و تغییرات میزان پروتئین بذر ریحان سبز تحت شرایط تنش شوری این آزمایش انجام شد. تیمارها شامل پنج سطح تنش شوری (0، 2/0-، 4/0-، 6/0-، 8/0- و 1- مگاپاسکال) و چهار سطح پرایم (غلطت‌های 0، 50، 100 و 150 پی‌پی‌ام اسید سالیسیلیک) با سه تکرار بودند. نتایج نشان داد که تنش شوری سبب کاهش در شاخص‌های جوانه‌زنی و تیمارهای پرایمینگ سبب افزایش شاخص‌های جوانه‌زنی شدند. تنش شوری سبب افزایش فعالیت آنزیم کاتالاز و آسکوربات پرواکسیداز شده و میزان پروتئین را کاهش داد. استفاده از تیمار پرایمینگ سبب افزایش در پروتئین و فعالیت آنزیم‌های کاتالاز و آسکوربات پرواکسیداز شد. بهترین تیمار بذر، اسید سالیسیلیک با غلطت 100 پی‌پی‌ام بود. به‌طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که پیش‌تیمار بذرهای ریحان با اسید سالیسیلیک باعث بهبود مؤلفه‌های جوانه‌زنی ریحان سبز در شرایط تنش شوری شد و تحمل گیاه ریحان سبز را در مقابل تنش شوری با افزایش در پروتئین و فعالیت آنزیم کاتالاز و آسکوربات پرواکسیداز در مرحله جوانه‌زنی افزایش داد.